Kraj Turcja

Stolica: Ankara
Powierzchnia: 783 562 km²
Ludność: 77 804 tys.
Waluta: lira turecka (TRY), 1 TRY = 100 kuruszy
Język: turecki
Wiza: wiza turystyczna jest wymagana (płatna na lotnisku lub granicy)
Napięcie: 220 V

Alanya

Anatolia Centralna

Historyczne ciekawostki, przyrodnicze atrakcje, podziemne miasta i baśniowa Kapadocja.

Informacje ogólne

Anatolia Centralna jest niezwykle interesującym regionem turystycznym, chociaż nie ma bezpośredniego dostępu do morza. Szeroka równina otoczona poszarpanymi łańcuchami górskimi skrywa fascynujące ślady dawnych cywilizacji, ruiny antycznych miast, domy z muru pruskiego i wykute w skałach grobowce przedrzymskich królów. Do tego dochodzą liczne fenomeny natury w postaci wygasłych wulkanów i licznych wąwozów oraz podziemne miasta zbudowane ludzką ręką. Jednym z miejsc najchętniej odwiedzanych przez turystów jest uwielbiana Kapadocja słynąca z księżycowego krajobrazu.

Rozległa kraina Anatolii Centralnej, pełna żyznych stepów urozmaiconych gdzieniegdzie łagodnymi pagórkami i pojedynczymi górami, zajmuje centralną część Turcji, w której znajduje się stolica kraju – Ankara. Przez tereny Kapadocji przepływa rzeka Kizilirmak, natomiast najwyższym szczytem w regionie jest Erciyes Dagi osiągający wysokość 3917 m n.p.m. Na północy rozpościerają się łańcuchy Gór Pontyjskich, w środkowej części można podziwiać słony akwen Tuzgolu, z kolei na południu Anatolia graniczy z najpopularniejszymi regionami letniego wypoczynku, takimi jak Alanya, Belek, Antalya, Kemer czy Bodrum. W regionie panuje klimat umiarkowany kontynentalny z gorącymi i suchymi latami oraz mroźnymi i śnieżnymi zimami.

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Zachowane po dawnych czasach pozostałości świadczą o bogatej historii sięgającej paleolitu oraz czasów, kiedy człowiek porzucił łowiectwo na rzecz rolnictwa, hodowli i handlu. W Anatolii Centralnej leży jedno z najstarszych miast świata – Catalhoyuk, a w Bogazkale cywilizacja rozwijała się na równi z Egiptem faraonów. Region zamieszkiwali między innymi Hetyci, Frygowie, Lidyjczycy czy Persowie, a w 47 r. p.n.e. pojawił się tam wraz ze swoimi legionami Juliusz Cezar. Z czasem terytorium Anatolii zajmowały takie prowincje jak Bitynia, Kapadocja czy Pont, a ziemie te w roku 1402 spustoszyły hordy mongolskiego wodza Timura, który pod Ankarą zwyciężył osmańskiego sułtana Bajazyta. W 1919 r. Anatolię bezskutecznie próbowała podbić Grecja, czego konsekwencją było wycofanie się Greków z Azji Mniejszej oraz ustanowienie stolicy kraju w Ankarze.

Kuchnia

Kuchnia Turecka, mimo wielu tradycji i popularności na świecie jest kuchnią dość zróżnicowaną w zależności od regionu. Tradycyjna kuchnia wybrzeża egejskiego różni się, choć w nieznacznym stopniu od kuchni południowo-wschodniej części kraju, a jeszcze większe różnice zauważymy przemieszczając się wgłąb kraju i na wschód.

Kuchnia Turecka jest swego rodzaju spuścizną kuchni Imperium Osmańskiego, w którego skład wchodziła przez wiele stuleci między innymi Azja Mniejsza. Uważa się, że jej kolebką była kuchnia Pałacu Topkapi, gdzie urzędujący sułtani najmowali najlepszych mistrzów sztuki kulinarnej. Ze względu na dość dużą ekspansywność Turcji kultura, ale także i tradycyjna kuchnia znalazła uznanie w wielu krajach Bliskiego Wschodu, na Bałkanach, a także w centralnej Europie. Przenikanie tradycji kulinarnych odbywało się jednak w obie strony, toteż obecna kuchnia turecka wzbogacona jest o tradycje greckie czy tez orientalne. W miejscowościach nadmorskich zauważyć można też silne wpływy kuchni śródziemnomorskiej bogatej w warzywa i aromatyczne przyprawy.

Mimo wpływów tylu kultur kuchnia turecka nie jest zbyt skomplikowana i bazuje na prostych połączeniach smaków. Podstawą jest świeże mięso – zwykle jagnięcina lub baranina, świeże warzywa i owoce i aromatyczne przyprawy: papryka, chili, świeża mięta czy pietruszka oraz przyprawy korzenne (cynamon).

Najpopularniejszą potrawą, która rozpowszechniła się już w wielu krajach jest kebab, jednak tutejsza kuchnia to również wiele potraw, które można zjeść tylko w określonych regionach Turcji. Na wybrzeżach do tradycji kuchennych należą ryby i owoce morza, a tereny górzyste, gdzie w dużej mierze wypasane są owce, słyną z produkcji serów, jagnięciny i baraniny, a także warzyw.

Największa popularnością cieszy się, wspomniany wcześniej kebab – jest to baranina skrawana w pionowego rożna, podawana przeważnie z chlebkiem pita z warzywami lub surówką. Typowe tureckie śniadanie składa się z chleba, nabiału w postaci serów owczych (beyaz peynir) lub żółtych (kasar), miodu, oliwek i czasem warzyw. Dużą popularnością, zwłaszcza w obrębie miejscowości nadmorskich cieszą się przekąski (meze) popularne również w innych krajach Morza Śródziemnego. Tureckie przekąski to głównie sałatki na bazie świeżych warzyw, warzywa zapiekane z serem i tureckie placki pide lub lahmacun. Dla tego obszaru charakterystyczne są zupy, podawane jako drobna przekąska lub pierwsze z dań obiadowych, a zwłaszcza, popularna również w Polsce zupa pomidorowa. Inne, cieszące się uznaniem to zupa rybna – balik oraz zupa z zielonego groszku – bezelye.

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Główny posiłek obiadowy opiera się na mięsie, do którego podawany jest ryż i warzywa. Ciekawym połączeniem jest też ryż duszony z mięsem jagnięcym w rosole z dodatkiem cynamonu oraz pistacji. Innym daniem mięsnym, które króluje w kuchni tureckiej są pulpeciki Kofte, serwowane z warzywami i chlebkiem pita, ryżem lub ziemniakami. Mimo wielu różnorodnych dań mięsnych uznaniem cieszą się tez gulasze warzywne. Najważniejszym ich składnikiem jest bakłażan, który ma zastosowanie w sałatkach, marynuje się go w oliwie, zapieka, dusi z mięsem, czy serwuje jako puree. Inne ważne składniki potraw to pomidory, papryka, cukinia, ogórki i oliwki.

Kuchnia turecka słynie również ze słodyczy, na których czele jest wytwarzana z masy sezamowej chałwa, a dzięki wpływom bałkańskim i arabskim pełno w niej orzechów, bakalii, miodów i syropów dodawanych do ciast i ciastek. Na tureckich straganach spotkać też można rachatłukum – kolorowe pudrowe galaretki.

Narodowym napojem, spożywanym w dużych ilościach jest cay – czarna, przeważnie słodzona herbata. Do trunków zalicza się popularną anyżową wódkę raki o lekkim lukrecjowym smaku, którą nazywa się też „mlekiem lwa” ze względu na biały kolor, który ma po zmieszaniu z wodą.

Najbardziej wyrazistą krainą pod względem kulinarnym jest Kapadocja, która oprócz unikalnych zabytków oferuje ciekawe potrawy przygotowywane w ręcznie robionych naczyniach z czerwonej gliny. Smaczne są między innymi kawałki kurczaka lub jagnięcina gotowana w sosie grzybowo-cebulowym – testi kebabi czy siekane mięso z cebulą, czosnkiem i papryczką chili – kiremit kebabi, podawane w glinianym kaflu. Turystycznemu smakowi nie powinny umknąć swojskie naleśniki gozleme czy podłużna pizza z mięsem etli ekmek.

Obyczaje

Powszechnym zwyczajem jest dawanie napiwków każdej osobie wyświadczającej nam przysługę lub za dobrze wykonaną pracę, np. portierowi, kelnerowi czy sprzątającym w hotelu. Przyjęte jest dawanie ok. 10-15% wartości usługi. Wyjątkiem są taksówkarze, którym nie daje się napiwku, ale zawsze można zaokrąglić rachunek.

Przed wejściem do meczetu zawsze należy zdjąć buty – wierni klękają i dotykają czołem dywanów, dlatego zwracana jest duża uwaga na zachowanie czystości. Jeżeli jednak nie ma dywanów można wejść do środka w butach. Wchodząc do meczetu, podobnie jak do innych obiektów kultu różnych religii, należy mieć ubiór zasłaniający ramiona i kolana. W niektórych meczetach przy wejściu można wypożyczyć pelerynę, którą ukryje nieodpowiedni ubiór. Piątek jest uznawany przez muzułmanów za święty dzień, dlatego zwiedzający w ten dzień nie są mile widziani.

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

W związku z dominującym w Turcji islamem, turyści muszą dostosować się do niektórych miejscowych zwyczajów. Podczas Ramadanu, kiedy muzułmanie od świtu do zmierzchu wstrzymują się od spożywania potraw, nie należy jeść w miejscach publicznych. Bardziej jest to przestrzegane we wschodniej części kraju, jednak w nadmorskich kurortach nie jest mile widziane spożywanie potraw w tym czasie poza wnętrzem restauracji. Większość z nich jest jednak wtedy zamknięta do zachodu słońca.

W Turcji, podobnie jak w krajach arabskich istnieje zwyczaj targowania się, który jest elementem tradycji zwłaszcza na bazarach. Cena specjalnie jest zawyżana, a niepodjęcie próby jej obniżenia czasem może zostać źle odebrane.

Aktywny wypoczynek

Oprócz przemierzania ciekawych miast turyści zaprawieni w pieszych bojach mogą pokusić się o zwiedzenie Krainy Jezior, gdzie wyznaczono mnóstwo szlaków krajoznawczych. Ponadto miłośników wspinaczki górskiej zachęcają trudniejsze trasy ułożone w górach Taurus. Najlepszą bazą wypadową zarówno dla zaawansowanych alpinistów, jak i turystów lubiących wędrować po niższych partiach gór jest miasto Egirdir. Turyści preferujący zorganizowane wycieczki powinni zainteresować się Kapadocją – krainą niekończących się pieszych tras (trekking, wspinaczka górska) i nieograniczonych form czynnego spędzania czasu, jak chociażby loty balonem czy wycieczki konne.

Wycieczki Fakultatywne

Gordion – nieopodal miejscowości Polatli znajdują się interesujące ruiny dawnej stolicy Frygów świadczące o wysokim zaawansowaniu dawnej kultury. Z wizyty w tym miejscu będą zadowoleni bardziej miłośnicy archeologii niż zwiedzania potężnych ruin, gdyż najlepiej zachowały się jedynie olbrzymie grobowe kopce monarchów. W tym miejscu przed wiekami król Gordios ustanowił swoją siedzibę, z którą związana jest legenda o innym królu, Midasie. Według greckiej mitologii król zmieniał w złoto wszystko, czego dotknął, ubłagał jednak Dionizosa o uwolnienie klątwy poprzez umycie rąk w rzece Paktol. Wśród wielu innych legend, najważniejsza i najbardziej zajmująca turystów zwiedzających miejsce dotyczy słynnego „węzła gordyjskiego”, który został przecięty mieczem Aleksandra Wielkiego. Midas miał umieścić wóz z węzłem łączącym dyszel z jarzmem w świątyni Kybele na gordyjskim akropolu. Przez kolejnych 500 lat funkcjonowała legenda, że ten, kto rozwiąże węzeł, zostanie władcą Azji. Sprawę węzła król Macedonii rozwiązał bardzo szybko używając ostrza. Na podróżników w Gordionie czekają szczątki akropolu z VIII w. p.n.e., gdzie niegdyś stały świątynie, królewski pałac i budynki administracyjne, brama wjazdowa z okresu frygijskiego oraz tajemnicze kurhany. Na miejscu można oglądnąć także jedną z najstarszych mozaik świata, ułożoną z czarnych i białych kamieni oraz kopiec z gliny Kocuk Hoyuk. Szczegółowych informacji na temat tego mitycznego miejsca dostarcza tematyczne muzeum.

Pessinus – antyczne „miasto-świątynia” zlokalizowane niedaleko miejscowości Sivrihisar założyli Frygowie na cześć bogini Kybele. Podróżnicy mogą oglądnąć tam zabytki seldżuckiej architektury w postaci fundamentów sanktuarium i fragmentów rzymskich budowli.

Midas Sehri – ważny zabytek kultury frygijskiej nieopodal Seyitgazi obejmuje ruiny miasta położonego na płaskowyżu z ciekawymi widokami. Chociaż mylnie uznano, że spoczywają tam szczątki króla Midasa, warto zobaczyć fantazyjny grobowiec przypominający ścianę współczesnego domu z kominkiem. Przy okazji można pofatygować się do ruin cytadeli skrywających w swoich wnętrzach kamienny ołtarz, na którym przed wiekami umieszczano posągi bóstw.

Kutahya – stolica tureckiej ceramiki zdominowana jest widokowo przez osobliwą, bizantyjską fortecę i budynki pokryte oryginalnymi płytkami. Przez miasto przetoczyły się wszystkie najważniejsze w Anatolii zawieruchy wojenne, od podbojów Aleksandra Wielkiego aż po bitwy o niepodległość z początku XX wieku. W okolicy głównego placu Belediye Meydani zachowały się zabytkowe osmańskie domy, natomiast z najważniejszych zabytków należy wymienić XV-wieczny meczet Ulu Camii, zabytkową szkołę muzułmańską z XIV w. – Vacidiye Medresesi i Kossuth Evi – wspaniałą osmańską willę zachowaną w oryginalnym stanie z połowy XIX stulecia. W okolicy miasta znajduje się kilka kurortów termalnych, z których najbardziej znany jest Yoncali z krytymi i otwartymi basenami zasilanymi gorącymi źródłami oraz łaźniami parowymi odnawiającymi siły witalne.

Aezani – kilkadziesiąt kilometrów na południowy-wschód od Kutahya można znaleźć ruiny świątyni Zeusa, która powstała za czasów panowania cesarza rzymskiego Hadriana w 125 r. n.e. Na wzgórzu majestatycznie wznoszą się ruiny sanktuarium, w którym przed wiekami stał posąg Zeusa, a w ciemnych zakamarkach podziemi słychać jeszcze głosy wiernych modlących się do bogini Kybele. Podróż w przeszłość można odbyć podczas spaceru między unikalną kombinacją stadionu i teatru oraz zrujnowanym placem – agorą, z drogą prowadzącą do pozostałości targu.

Safranbolu – niemalże alpejskie krajobrazy i piękno osmańskich rezydencji zbudowanych z muru pruskiego są tak urzekające, że każdy, kto ma przyjemność gościć w tym niezwykłym miejscu pragnie zostać kilka dni dłużej. Miasto wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO jest pieczołowicie odrestaurowane, słynie z garbarstwa, wyrobów miedzianych i żelaznych oraz wykwintnych restauracji, obok których zawsze unosi się zapach szafranu i wielu innych aromatycznych przypraw. Turyści najczęściej pojawiają się w najstarszej dzielnicy Carsi z trudną do wymienienia liczbą zabytków. Wyjątkowy klimat można wyczuć na głównym placu, gdzie wznoszą się XVII-wieczne osmańskie łaźnie Cinci Hamami z marmurowymi wnętrzami oraz swój początek biorą stare uliczki pełne domów o pastelowych, przybrudzonych kolorach. Do odwiedzin wymyślnymi przedmiotami zachęcają tradycyjne, porośnięte winoroślą bazary, natomiast wyjątkową architekturą przyciąga XVII-wieczny meczet Koprulu Mehmet Pasa Camii i Izzet Mehmet Pasa Camii z XVIII stulecia, którego kopuła unosi się ponad dachami domów. Warto jeszcze odwiedzić tzw. Dom Gubernatora – typowy przykład osmańskiej rezydencji i przespacerować się na szczyt wzgórza Kidirlik Parki – najlepszy punkt widokowy.

Bogazkale – niedaleko niewielkiej wioski można znaleźć jedne z najważniejszych zabytków Anatolii, które pozostawiło po sobie hetyckie imperium. W roku 1905 naukowcy odkryli ślady osadnictwa sprzed 4 tys. lat p.n.e. eksponowane obecnie w Ankarze, niemniej można wybrać się w pasjonującą podróż w przeszłość podczas spaceru po wykopaliskach. Centralnym punktem jest osada Hattusas otoczona kilkukilometrowym murem. Na ruinach hetyckiej osady Frygowie wznieśli wielkie miasto, którego pozostałości odkryli archeolodzy. Poszczególne atrakcje historyczne łączy utwardzona droga biegnąca między kilkoma wioskami. Fotografować można między innymi hetyckie sanktuarium oraz pozostałości bramy ceremonialnej świątyni i dzielnicy handlowej. Niewiele pozostało z fortecy Yenice Kale, ponad którą dumnie wznosi się Brama Lwów Aslanli Kapi, wyznaczająca początek murów miejskich. Ciekawe zdjęcie można również zrobić Bramie Ziemi nazywanej Bramą Sfinksa z niesamowitym elementem, jakim jest podziemny tunel biegnący pod miastem. Niezwykłym miejscem jest Wielka Forteca Buyuk Kale z trzema dziedzińcami służącymi w XIII w. p.n.e. hetyckim władcom do spacerów oraz galerie płaskorzeźb przedstawiających wyobrażenia prastarych bogów.

Alacahoyuk – obok Bogazkale jest to drugi pod względem wartości historycznej teren wykopalisk Anatolii Centralnej. Przed zwiedzaniem warto zajrzeć do niewielkiego muzeum, w którym można uzyskać więcej informacji na temat Bramy Sfinksa strzeżonej przez uskrzydlone stwory, płaskorzeźb z religijnymi scenami ceremonialnymi i grobowców datowanych na okres kultury Hatti.

Amasya – pierwsza stolica królestw Pontu imponuje nie tylko bogatą historią, ale również wspaniałymi zabytkami kultury, które pozostały po cywilizacji seldżuckiej i osmańskiej. Według legend miasto miała założyć królowa Amazonek Amasis, chociaż historyczne ślady wskazują na hetycką osadę zdobytą przez wojska Aleksandra Wielkiego. W czasach późniejszych w miejscu tym powstawały mniejsze twory państwowe takie właśnie jak Pont rządzony przez rozpustnego króla Mitrydatesa. Chociaż ośrodek najprężniej rozwinął się w czasach seldżuckich, postęp zniweczyły najazdy Czyngis-chana i jego potomków, trwające do momentu, kiedy do władzy doszli Osmanowie. W kolejnych stuleciach w mieście niewiele się działo aż do panowania słynnego Ataturka, który w roku 1919 właśnie stamtąd wzywał do podjęcia walki o niepodległość. Przywódcy na głównym placu postawiono konny pomnik, chociaż znajdują się tam ciekawsze zabytki w postaci Srebrzystego Meczetu z początkami sięgającymi XIV w. i odpowiednika chrześcijańskiej kaplicy, jakim jest Pir Mehmet Celebi Camii – meczet bez minaretu. Meczetów jest w mieście znacznie więcej, niemniej turystów najbardziej interesują skalne grobowce pontyjskich królów, wykute w stromej ścianie i podzielone na dwie grupy. Poniżej grobowców podziwiać można zabytkowe domy z muru pruskiego, natomiast wysoko na skałach wznosi się rozległa cytadela pochodząca z czasów osmańskich. Po posiłku w którejś z gospód pod gołym niebem można dodatkowo wyruszyć na zwiedzanie Muzeum Archeologiczno-Etnograficznego przekrojowo prezentującego regionalną historię. Po dosyć wyczerpującej wędrówce warto zrelaksować się w typowych tureckich łaźniach Sihhi Mustafa Bey Hamami.

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Sivas – miasto warto odwiedzić z powodu tętniącego życiem bazaru i seldżuckiego zespołu architektonicznego ozdobionego wspaniałymi fasadami i misternie wykonanymi portalami. Spacer między interesującymi meczetami i muzułmańskimi szkołami (medresami) wzniesionymi za czasów seldżuckich i mongolskich namiestników obrazuje związek miasta z niezwykle bogatą historią, przedstawioną również w postaci licznych zdobień wzorowanych na sztuce ormiańskiej.

Afyon – miasto już na pierwszy rzut oka prezentuje się efektownie dzięki baśniowemu otoczeniu przez pola czerwonych maków, z których pozyskuje się opium („afyon”) wykorzystywane w przemyśle farmaceutycznym. Ponadto wzrok od razu przyciąga ogromna skała z ruinami potężnej, starożytnej twierdzy ufortyfikowanej przez hetyckiego króla Mursila II. Afyon zasłynęło także jako bastion, będący w roku 1922 główną kwaterą Ataturka w walce o niepodległość kraju. Poza twierdzą, na którą prowadzi blisko tysiąc stopni, zobaczyć należy Stare Miasto uchodzące za turystyczny labirynt uliczek i zabudowy osmańskiej. W pobliżu starówki przetrwało kilka dobrze zachowanych meczetów i kompleks budynków Gedik Ahmet Pasa Kulliyesi z muzułmańską szkołą teologiczną i zabytkowymi łaźniami ozdobionymi marmurem. Oprócz pozostałych zabytków warto także zajrzeć do Muzeum Archeologicznego i Muzeum Maulawijja prezentującego tradycyjne instrumenty muzyczne i rytualne szaty derwiszów. Wokół miasta rozsianych jest również kilka interesujących miejsc w postaci zabytków frygijskich z VI w. p.n.e., tajemniczych grobowców i gorących źródeł.

Kraina Jezior – rzadko odwiedzaną, ale niezwykle interesującą krainę rozciągającą się na południe od Afyonu charakteryzują zwierciadła wód urozmaicone szarymi płaskowyżami i wysokimi szczytami górskimi zasłaniającymi widnokrąg. Najchętniej spędzają tam czas miłośnicy pieszych wędrówek, obserwacji ptaków oraz entuzjaści sportów zimowych.

Egirdir – drugie co do wielkości jezioro Turcji, wysokie góry Taurus i wyjątkowa miejscowość Egirdir są wystarczającym powodem, by spędzić chociaż jeden dzień na zwiedzaniu wspaniałych atrakcji. Miasteczko założone przez Hetytów było przed wiekami ważnym przystankiem na szlaku z Efezu do Babilonu, czyli tzw. Drodze Królewskiej. Walory strategiczne docenili Turcy seldżuccy podbijający okolice jezior w XIII w. oraz Turcy osmańscy pozostawiający po sobie wpływowy ośrodek. Po licznych wojnach najlepiej zachowały się obiekty sakralne, wąskie uliczki ze starymi domami, dawne szkoły islamskie i tureckie łaźnie. W trakcie zwiedzania nie zaszkodzi przedostać się groblą na malownicze wysepki z XII-wiecznym bizantyjskim kościołem Ayios Stefanos, pięknymi ogrodami i kamiennymi plażami, z których warto skorzystać w trakcie największych upałów. W samym mieście można także znaleźć przyjemną, piaszczystą plażę Altinkum, która dzięki łagodnemu zejściu do wody idealnie nadaje się dla małych dzieci. Egirdir ma jeszcze jedną zaletę, jest idealną bazą noclegową i wypadową do zwiedzania okolic. Na krótkich wycieczkach zwiedzić można między innymi cały obszar przepięknego jeziora, malownicze wioski z zabytkowymi świątyniami, ruiny starożytnej Antiochii Pizydyjskiej, unikatowy Las Kasnak, kanion Candir, jaskinię Zindan Magarai czy pozostałości starożytnego Adada.

Antiochia Pizydyjska – frapujące ruiny starożytnego miasta, do których prowadzi kilka zaskakujących krajobrazowo dróg. Początki hellenistycznej osady sięgają III w. p.n.e. i pozostawiły po sobie ślady w postaci ruin sporej świątyni wybudowanej na cześć cesarza Augusta, monumentalnej bramy, łaźni i akweduktu. Warto przespacerować się zachowaną rzymską ulicą i spojrzeć z zadumą na to, co pozostało z teatru.

Sagalassos – starożytny ośrodek położony na wysokości 1500 m n.p.m., na skalistych stokach góry Akdag jest o tyle ciekawy, iż teren ruin jest starannie oznakowany i opatrzony tablicami informacyjnymi, dzięki którym można wyobrazić sobie jak prastare budowle wyglądały w pierwotnym stanie. Zwiedzić można między innymi pozostałości teatru, odbudowane fontanny, rzymski plac i łaźnie. Najstarszą budowlą na terenie wykopalisk jest świątynia dorycka z II w. p.n.e., grobowce wykute w skale i wiele, wiele innych.

Konya – miasto słynące w XIII w. jako imperium seldżuckiego sułtana Rum, będące do dziś celem pielgrzymek sunnitów. Kilkakrotnie gościł tu św. Paweł, a niegdyś bogate w zabytki miasto jest dziś nieco przytłoczone betonowymi budynkami. Mieszkańcy słyną z pobożności, a samo miasto z największego w Turcji browaru, jednak w sklepach obowiązuje zakaz sprzedaży alkoholu. Na szczycie kopca wznoszącego się nad miastem ocalała ostatnia ściana Pałacu Sułtanów Seldżuckich oraz meczet Alaeddin Cami. Ważnym zabytkiem miasta jest też szkoła religijna Karatay Medrese, gdzie obecnie mieści się muzeum ceramiki. Warto udać się do Mevlana Tekkesi gdzie znajduje się ośrodek wirujących derwiszów sięgający tradycjami XIII w. Derwisze dążyli do mistycznego zjednania z Bogiem, a pomóc miał im w tym taniec w białych szatach. Zakon został rozwiązany w 1925 r. na rozkaz Ataturka, jednak do dziś działa ośrodek zrzeszający derwiszy, a w grudniu odbywa się Słynny w całej Turcji Festiwal Wirujących Derwiszy.

Kapadocja – to unikalna w skali świata magiczna kraina słynąca z księżycowego krajobrazu, podziemnych miast i imponujących kościołów z bizantyjskimi freskami. Krainę została ukształtowana miliony lat temu wskutek aktywności wulkanów Erciyes, Hasan i Gollu. Ziemie w promieniu setek kilometrów ziemię przykryła lawa, która po zastygnięciu, pod wpływem działania wiatru i licznych powodzi przekształciła się w głębokie wąwozy i doliny, a wzgórza zamieniły się w stożki i kolumny. Teren ten był też jednym z najżyźniejszych w kraju, co docenili pierwsi mieszkańcy tych ziem. Odkryli oni również, że okoliczne skały wykazują niespotykane właściwości – zachowują miękkość do zetknięcia z powietrzem, co pozwoliło na żłobienie w nich domostw, spichlerzy czy pomieszczeń dla zwierząt. Przykładem takiego „skalnego” miasta jest Kaymakli oraz Goreme – gdzie znajduje się skansen obejmujący ponad 30 kościołów wydrążonych w miękkiej skale. Ogromne wrażenie robią również dzieła natury takie jak głębokie wąwozy. Pamiątką wizyty w Kapadocji są produkowane w Avanos naczynia z czerwonej glinki oraz znacznie tańsze niż na wybrzeżu dywany.

Najczęściej Zadawane Pytania

Kiedy najlepiej wybrać się do Anatolii Centralnej?
Sezon turystyczny rozpoczyna się już w połowie kwietnia i trwa średnio do połowy października. Na wiosnę i na jesień pogoda jest łagodniejsza i mimo zdarzających się rzadko opadów zachęca do zwiedzania. Najwięcej turystów przybywa tu od połowy czerwca do końca sierpnia, kiedy temperatura powietrza przekracza 30°C.Udając się na wycieczki w głąb kraju warto pamiętać, że w lecie temperatura rośnie wraz z odległością od morza. Z kolei zwiedzając centralne części kraju i pobliskie góry na wiosnę i jesień należy zabrać cieplejsze ubrania, bo w górach może zalegać śnieg.

Jaka waluta obowiązuje w Turcji i jakie są orientacyjne ceny?
W Turcji walutą jest lira turecka – TRY, wymienna na kunysze (1 lira turecka = 100 kuruszy). Często można spotkać się z płaceniem w euro lub dolarami, ale tylko w kurortach nadmorskich. W porównaniu z cenami w Polsce droższe jest podróżowanie (wyższa cena za benzynę) i niektóre produkty życia codziennego. Ceny jednak znacznie różnią się między sklepami w kurortach czy przy hotelach od tych, które można spotkać na bazarach. Tam cena nie jest obowiązująca i wręcz należy się targować, gdyż jest to uważane zazwyczaj.

Gdzie i jakie pamiątki kupić w Anatolii Centralnej?
Najlepszym miejscem na zakup pamiątek są bazary, gdzie istnieje zwyczaj targowania się. Najczęściej kupowane są dywany, wyroby skórzane i rzemieślnicze, fajki z pianki morskiej, przyprawy oraz ozdoby rzeźbione z zielonym onyksie. Popularną pamiątką są fajki wodne – nargile, oraz Nazar zwany „Okiem Proroka” - amulet mający bronić przed zawistnym spojrzeniem. Najczęściej umieszcza się go przy lustrze, drzwiach czy jako ozdoba czyli wszędzie tam gdzie wędruje ludzki wzrok.

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Jaki czas obowiązuje w Turcji?
Czas lokalny jest późniejszy o godzinę od obowiązującego w Polsce, więc po przylocie przestawiamy zegarek o godzinę do przodu.

Jak poruszać się po Anatolii Centralnej?
Popularnym i dość tanim środkiem transportu są busy i autobusy kursujące między miejscowościami turystycznymi i większymi miastami. Polskie prawo jazdy jest respektowane w Turcji, ale podróżując na własną rękę, np. wynajętym samochodem, musimy zwrócić uwagę na to, że przepisy drogowe w Turcji są traktowane dość dowolnie. Ponadto, w razie stłuczki musimy być przygotowani na to, że poza miejscowościami turystycznymi nie dogadamy się w innym języku niż turecki. Wyjeżdżając w dalszą podróż, dla własnego bezpieczeństwa warto też powiadomić hotel o planowanej trasie i porze powrotu. Podróżując w dalsze rejony, dzięki dogodnym połączeniom między większymi miastami, wygodnym i dość tanim rozwiązaniem jest kolej.

Ważne informacje MSZ

Od obywateli polskich wymagane są wizy uprawniające do wjazdu i pobytu na terenie Turcji. Do złożenia wniosku o wizę do Turcji podróżnym zaleca się posiadanie dokumentu podróży/paszportu ważnego co najmniej 6 miesięcy od daty wjazdu. Wymagana jest wiza elektroniczna dostępna na stronie www.evisa.gov.tr lub na lotnisku po przylocie do Turcji wielokrotna wiza typu wklejka. Aby wjechać do Turcji podróżni powinni posiadać dokument podróży/paszport ważny co najmniej o 60 dni dłużej niż „długość pobytu” wskazana na wizie, wizie elektronicznej, w przepisach dotyczących zwolnienia z wizy czy zezwoleniu na pobyt.

Szczegółowe i aktualne informacje można uzyskać na stronie MSZ: www.msz.gov.pl

Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Republice Turcji
Turcja, Ankara, Atatürk Bulvari 241, 06650 Kavaklidere,
Tel.: +90 312 4572000+90 312 4572000 Tel.: +90 312 4572001+90 312 4572001 Tel.: +90 312 4675619+90 312 4675619 Tel. dyżurny: +90 530 469 1261+90 530 469 1261 Faks: konsulat +90 312 4688301+90 312 4688301 Faks: +90 312 4678963
ankara.amb.sekretariat@msz.gov.pl
www.ankara.msz.gov.pl

Konsulat Honorowy Rzeczypospolitej Polskiej w Izmirze
Turcja, Izmir, Gazi Osman Paşa Bulvarı, Yeni Asır İşhanı, Kat 5 Daire 502,
Tel.: +90 232 4837171+90 232 4837171; Faks: +90 232 4411854;
cborovali@borovali.com.tr

Konsulat Generalny Rzeczypospolitej Polskiej w Stambule
Turcja, Stambuł, GIZ 2000 PLAZA, Ayazağa Köyü Yolu N.7, Kat:5, 34 398 Maslak - Istanbul
Tel.: +90 212 290 66 31+90 212 290 66 31 Tel.: +90 212 290 66 30+90 212 290 66 30 Tel. dyżurny: +90 530 469 18 81+90 530 469 18 81 Faks: +90 212 290 66 32
stambul.kg.konsulat@msz.gov.pl
www.stambul.msz.gov.pl

Tresc opisow dostarczana przez merlinx.

Anatolia Południowo - Wschodnia

Anatolia Wschodnia

Ankara

Antalya

Ayvalik

Belek

Bodrum

Cesme

Cukurova

Dalaman - Fethiye

Istambuł

Izmir

Karadeniz

Kemer

Kusadasi

Marmara

Marmaris

Side

Tracja

Turcja: Alanya , Anatolia Centralna , Anatolia Południowo - Wschodnia , Anatolia Wschodnia , Ankara , Antalya , Ayvalik , Belek , Bodrum , Cesme , Cukurova , Dalaman - Fethiye , Istambuł , Izmir , Karadeniz , Kemer , Kusadasi , Marmara , Marmaris , Side , Tracja

Wybierz region Alanya , Anatolia Centralna , Anatolia Południowo - Wschodnia , Anatolia Wschodnia , Ankara , Antalya , Ayvalik , Belek , Bodrum , Cesme , Cukurova , Dalaman - Fethiye , Istambuł , Izmir , Karadeniz , Kemer , Kusadasi , Marmara , Marmaris , Side , Tracja